Doopsgezind
Kleine gemeenschappen van vaak vrijmoedige, mondige mensen, die in samenspraak hun koers door het leven in geloof bepalen.
Wie zijn de Doopsgezinden?
Doopsgezinden vormen een kleine, vrijmoedige geloofsgemeenschap in Nederland (vroeger broederschap genoemd, vandaar ‘broederschapshuis’), met haar oorsprong in de Radicale Reformatie van de anabaptisten (wederdopers). Het begin van de beweging was roerig en gewelddadig, waarna ze zich onder leiding van de Friese oudste Menno Simons ontwikkelden tot 'weerloze christenen' en 'stillen in den lande'. Veel van de gemeenschappen over de wereld zijn naar hem vernoemd (Mennoniten, Mennonites, Mennisten, Mennonieten).
Doopsgezinden komen samen in kleine, volstrekt autonome lokale gemeenschappen, al kennen ze vrijwillige samenwerkingsverbanden op landelijk, Europees en wereldniveau. Doopsgezinden kennen geen hiërarchie, geen ambten, geen officiële leer. Alle zusters en broeders zijn gelijkwaardig en kunnen alle handelingen verrichten. Er zijn opgeleide predikanten, maar ook die zijn ‘gewoon’ lid van de gemeente, al zijn ze voor de gemeente 'vrijgesteld' voor bepaalde taken. Volwassenen worden desgewenst op hun eigen, zelfgeschreven belijdenis gedoopt en als dooplid toegelaten. Los van de doop maken kinderen, vrienden en belangstellenden een geliefd en onlosmakelijk deel uit van de gemeenschappen. Er is een oude hang naar weerloosheid of vredelievendheid, maar die is (in ieder geval in Nederland) niet absoluut.
Het zijn kleine gemeenschappen van vaak vrijmoedige, mondige mensen, die in samenspraak hun koers door het leven in geloof bepalen. Het is om die reden niet eenvoudig om het geloof van de doopsgezinden te duiden want dat kan van doopsgezinde tot doopsgezinde verschillen.
En toch zijn ze misschien wel juist daardoor gewend geraakt om te luisteren, om open te staan voor andere ideeën, afwijkende formuleringen, standpunten, etc. Ze zijn gewend te verwoorden waar ze staan, maar ze weten ook dat waarheid op verschillende manieren zichtbaar wordt in de wereld en de mensen. Ze zijn vaak zachtmoedig, sober, informeel...
Van oudsher kenmerken de doopsgezinden zich door hard werken en een eenvoudige leefstijl. Het oude adagium ‘in de wereld, maar niet van de wereld’ wijst op een hang naar wereldmijding, een niet-gelijkvormig willen zijn aan de wereld. In enkele van de gemeenschappen in het buitenland wordt dit letterlijk zichtbaar (denk aan de Amish, Old Order Mennonites, Bruderhof), in Nederland eerder in een zekere terughoudendheid om met het geloof te koop te lopen, en in een eigenzinnig wars zijn van trends. Toch zijn ook hier sober leven, samen werken, vredelievendheid, een persoonlijke geloofsbeleving en respect voor medemens en schepping belangrijk voor doopsgezinden nu. En dat is ook terug te vinden in hun broederschapshuizen, zoals Dopersduin.
Predikant Wieteke van der Molen geeft in een reeks video’s antwoord op veel vragen die regelmatig gesteld worden over doopsgezinden en hoe zij zich verhouden tot de rest van de maatschappij.